Wysoka informacje
Wysoka (słowackie Vysoká, 2560m) jest dziewiątym szczytem pod względem wysokości w Tatrach. Szczyt jest dwuwierzchołkowy i leży po słowackiej stronie Tatr Wysokich. Wierzchołki przedzielone są Przełączką w Wysokiej. Szczyt znany jest z fenomenalnych widoków. Jest jednym z najpiękniejszych szczytów całych Tatr, rozpoznawalny i ceniony.
Pod względem taternickim najciekawsza jest północna i wschodnia ściana, głównie zimą. Północna ściana ma aż około 500m wysokości.
Masyw Wysokiej umiejscowiony jest pomiędzy najbardziej znanymi nam Rysami (rozdziela je siodło Waga), a Gankiem (rozdziela je Rumanowa Przełęcz). Do masywu należą Ciężki Szczyt zwany także Czeskim Szczytem, Smoczy Szczyt oraz dwa wierzchołki Wysokiej zwane Koroną Wysokiej. Na niższym wierzchołku znajdziemy żelazny krzyż, który dumnie stoi od 1958 roku.
Wysoka możliwości wejścia
Zasadniczo do łatwych” wejść zaliczamy wejścia:
- od strony Doliny Złomisk, prawdopodobnie najczęstsza droga wejściowa, często jest to droga zejściowa. Świetna tura zapozna nas z pięknym otoczeniem Doliny Złomisk. W jej sąsiedztwie są takie klasyki jak: Ganek, Żłobisty, Kończysta, Szarpane Turnie, Wschodnie Żelazny Szczyt. Około 1300m przewyższenia z Popradzkiego Plesa koło 4 godziny.
- od strony Rysów, dokładniej od strony Przełęczy Waga przez Kogutka (omijając grań Ciężkiego Szczytu, przez który przebiega Główna Grań Tatr jednakże droga ta jest znacznie trudniejsza). Obie drogi łączą się w głównym żlebie schodzącym z przełęczy między wierzchołkami.
Wierzchołek południowo-wschodni jest zwornikiem dla dwóch bocznych grani Wysokiej ze Smoczym Szczytem i Szarpanymi Turniami oraz drugiej idącej w kierunku południowym Siarkańskiej Grani z Siarkanem i Złomiską Turnią.
Wysoka przez Dolinę Złomisk
Zaczynamy tradycyjnie szybkim przejściem w stronę Popradzkiego Stawu. Od schroniska kierujemy się chwilowo wraz z czerwonymi znakami ku Przełęczy pod Osterwą. Przede wszystkim nie możemy przejść za daleko, za mostkiem odbijamy w lewo w wyraźną ścieżkę, zwykle w dość gęstą i zaloną wodą kosówkę. Lawirujemy przede wszystkim pośród bujnej roślinności i rozlewiskami, jak się da trzymamy się ścieżki (w zimie łatwiej mamy możliwość przejścia na wprost”). Jakoże jest zima kierujemy się po śladach, oczywiście kierują nas trochę inaczej niż zwykle na prawo (nie cała godzina on schroniska). Rzecz jasna nie bardzo w naszym kierunku, ale próbujemy podchodzimy pod sektor skalno-lodowy, gdzie akurat w ten weekend odbywał się kilku dniowy zlot” Dry-toolingowców, wybadaliśmy linie lodowo skalne o wysokiej cyfrze i poszliśmy obejściem dalej.
Zejście to pozwoliło nam podziwiać Wysoką z całkiem nowej perspektywy
Po wyjściu na Złomiskową Rówień kierujemy się północny-wschód w stronę Złomiskowej Zatoki. Jej dnem idziemy pod wyraźny próg. Dalszym naszym punktem kontrolnym jest Siarkańska Przełęcz, którą osiągamy systemem rynien, mamy też opcję obejścia kilku mniejszych progów. Zimą oczywiście zasypane wszystko, zbliżyliśmy się do głównego spiętrzenia Korony Wysokiej.
Siarkańska Przełęcz
Siarkańska Przełęcz (2223m) rozdziela nas od Siarkańskiej Grani, która w przeciwieństwie do Wysokiej centralnym żlebem jest znacznie trudniejszym wyzwaniem. Przełęcz jest szeroka i nasz główny cel zdecydowanie wydaje się bardziej przystępny. Nam dojście tu sprawiło sporo trudności z uwagi na mega torowanie tego dnia.
Kierujemy się na północ w stronę centralnego żlebu, spadającego z przełęczy między wierzchołkami. Zastają nas ciężkie warunki, przy dwójce lawinowej zawsze istnieje możliwość zejścia lawiny.
W górnych partiach żlebu odbijamy w lewo na płyty w stronę głównego wierzchołka. Płyte te są dość niebezpieczne, asekurowanie na nich zimą nie jest oczywiste, w lecie mamy stałe ułatwienia. Jest to zdecydowanie najtrudniejszy odcinek na drodze normalnej.
Wysoka szczyt
Po przejściu płyt pozostaje nam kilka metrów do szczytu i możemy cieszyć się zaliczeniem wspaniałego szczytu, który podziwiamy będąc na Rysach. Zejście już znacznie szybsze po śladach.
Jest późno musimy się spieszyć, jest po godzinie 16, a słońce się chowa, dając nam praktycznie zachód słońca powyżej Siarkana. Oczywiście ślady pomagają w szybkim zejściu.
Reasumując
Piękna góra, należąca do Wielkiej Korony Tatr zimą jest znacznie bardziej fotogeniczna. Pamiętajmy jednak, że żleby mają to do siebie, że schodzą nimi lawiny. Zimą torowanie musimy mieć na uwadze, o ile nie będzie śladu. Widoki są rewelacyjne i zapadną nam w pamięci na dłużej.
